Februari - Maart

WEEK 1

Hallo allemaal!

Maandag, 27 februari kwam ik eindelijk aan in Port-Elizabeth. Na bijna 24 uur onderweg te zijn geweest, was ik enorm blij om eindelijk 'thuis' te komen. Het ontvangst was heel hartelijk. 

Na de kennismaking met mijn gastouders Sandra en Frans & mijn medestudenten Famke, Ornella en Eva begon de lange vlucht zijn tol te eisen. Ik was enorm moe en werd daardoor erg emotioneel. Vanaf de moment dat iemand het woord 'familie' of 'Elias' uitsprak, begon ik te wenen.  Dit is écht niet van mijn gewoonte, maar ik was gewoon erg moe van het reizen. Ik was dus blij dat ik in mijn bed lag.. Achteraf gezien vond ik het best wel grappig! Ik leek echt depressief, terwijl ik eigenlijk wel erg blij was dat ik eindelijk aan dit avontuur kon beginnen. 

Dinsdag: normaal gezien zou ik op stage moeten gaan, maar omdat ik nog steeds erg moe was, besloot ik om nog een dag thuis te blijven. Deze dinsdag ben ik met de dochter van Frans en Sandra inkopen gaan doen. Ik kocht gewoon wat eten en drinken om de week door te komen & lunch om mee naar stage te nemen. De dochter van Sandra & Frans nam me ook meteen mee naar haar schoonzus, zij was even geleden bevallen. Het kindje heet Emma, en ze is zoooo schattig! Ondertussen leerde ik ook al enkele Zuid-Afrikaanse woordjes. Zo is een rok: rokkie, auto met laadbak: bakkie,.. 

 Woensdag & donderdag: de eerste stagedag(en)! Ik was erg blij dat ik eindelijk op stage kon vertrekken en bezig kon zijn. Bij aankomst kreeg ik een rondleiding van Catherine. Ook de care-givers stelden zich voor, alleen hun namen onthouden, dat is iets anders. De namen hier zijn voornamelijk in Xhosa, mega moeilijk om uit te spreken. Het is vandaag (terwijl ik deze blog schrijf) al maandag en ik ken de namen nog steeds niet! Ik heb deze twee dagen voornamelijk doorgebracht met de kinderen. Omdat ik voornamelijk rond & met de kinderen ga werken, is het belangrijk dat ik ze leer kennen: hun persoonlijkheid, verleden, problemen,.. Na verschillende spelletjes en een leuke namiddag leer ik de kinderen steeds beter en beter kennen.. En: ik ben al super verliefd op een heel schattig kindje, dat ik graag mee naar huis zou willen nemen :) 

Vrijdag, zaterdag & zondag: vrijdag: day off! Vrijdagmorgend trokken we naar het Tsitsikamma nationaal park. Op vrijdag is een deel van onze Amava-groep gaan bungeejumpen. Deze bungeejump was ong. 216(?)M. hoog. Echt CHAPEAU voor iedereen die dit heeft gedaan. Ikzelf twijfelde om het te doen, maar bij aankomst was ik zeker: NEE! Toch lijkt het me echt geweldig om te doen. Op zaterdag zijn we gaan ziplinen en blackwater tuben. De zipline was echt tof! In het begin had ik een beetje schrik, omdat ik het redelijk hoog vond en ik heb soms wat last van hoogtevrees. Achteraf gezien vond ik het echt de moeite & zou dit zelfs nog eens graag opnieuw willen doen! Het black water tuben stelde niet zoveel voor. Het is in deze regio al erg lang droog, waardoor er weinig water is. Er stond dus ook weinig stroming op de rivier. Het was voornamelijk jezelf naar voren peddelen  &  wandelen in de rivier. Op zondag zijn we gaan wandelen. We volgde 'the waterfall trail'. Het duurde even om er te geraken: er was geen pad, het waren meestal gewoon rotsen waar je over moest klimmen, maar de omgeving was écht super mooi. Uiteindelijk kwamen we terecht bij de waterval, die volgens mij ook veel te droog stond (er kwam amper water naar beneden) maar het was leuk. Na even te zwemmen vertrokken we terug. Het uitzicht tijdens de wandeling, was schitterend. Langs de ene kant had je bos, langs de andere kant de zee met ongelofelijk hoge golven! Bij terugkomst zijn we nog gezellig iets gaan eten en keerden we terug huiswaarts. 

WEEK 2

De dagen beginnen hier echt te vliegen. Deze week stage ging zo snel voorbij! 

Maandag: een nieuwe werkweek kon van start gaan! Het was nog een beetje zoeken naar wat ik precies kon doen op de stageplaats. Ik heb voornamelijk veel gelezen over contextuele begeleiding en over de wetgeving in Zuid-Afrika. Er zijn verschillende dingen totaal anders dan in België. Wanneer een kind van bij Zanethemba (ze verblijven hier normaliter maximum 2 jaar) naar een adoptie, pleeggezin of tehuis gaat, moeten de ouders op de hoogte zijn. Als de ouders niet te bereiken zijn, moet de sociaal werker een zoekertje posten in de krant! Ik vond het zo raar om dit te horen. Ook staat in de wet geschreven dat kinderen eerst geplaatst moeten worden bij de biologische familie. Ze verkiezen dus eerder om een kind te plaatsen bij een nonkel/tante met weinig financiële middelen dan een adoptiegezin enzovoort. Het is erg interessant om meer te weten te komen over de wetgeving en regels hier. Voor de rest heb ik voornamelijk tijd met de kinderen doorgebracht om hen beter te leren kennen.

Dinsdag: ook zoals maandag heb ik me verdiept in de wetgeving en andere informatie rond mijn stageplaats. Ondertussen heb ik ook mijn eigen cases toegewezen gekregen. Ondertussen mag ik me 'case manager' noemen van vijf kinderen! Ik heb me voornamelijk verdiept in hun dossiers om een beter beeld te krijgen over hun achtergrond, ontwikkeling,.. In de namiddag ben ik samen met Catherine en Silvana naar EP children's home geweest. Er zijn momenteel drie meisjes bij ons die binnenkort permanent naar EP verhuizen. Het tehuis leek me perfect: ze konden sporten, danslessen volgen, hadden een zwembad,.. Perfect voor de kinderen. Toch zitten we altijd met een dubbel gevoel. Er is steeds een dilemma: laten we de kinderen plaatsen in een children's home, waar ze genoeg middelen hebben en waar ze zeker elke dag naar school gaan, een hobby kunnen uitoefenen en aan hun toekomst kunnen werken? OF plaatsen we ze bij bioloigsche familie, die ze vaak amper of niet kennen, die vaak te weinig financiële middelen hebben, waar ze vaak geen juiste opvoeding krijgen, niet naar school gaan,.. maar wél de warmte van een gezin krijgen? Bij deze kinderen was de keuze al snel gemaakt omdat er geen opvang mogelijk was bij een familielid. Toch wordt dit een grote dag voor de kinderen, eindelijk een echte thuis! Ze keken er erg hard naar uit, want vrijdag zouden ze verhuizen, voor altijd! 

Woensdag: vandaag kregen we te horen dat de drie zusjes (gingen normaal vrijdag verhuizen), moeten blijven. De externe sociaal werker heeft geen artikel in de krant geplaatst waardoor de ouders niet voldoende op de hoogte gebracht zijn. (dus: je moet een artikel in de krant posten en zeggen dat de kinderen in een tehuis worden geplaatst, als laatste roeping tot de ouders, dit staat in de wet geschreven, als dit niet gedaan wordt mogen de kinderen niet naar een ander tehuis gaan) Het is al de vijfde keer dat hen gezegd wordt dat ze gaan verhuizen, waarna dit weer niet blijkt door te gaan. Emotioneel weegt dit enorm zwaar voor deze kinderen. Silvana en ik hebben even nagedacht over hoe we dit konden brengen. We besloten om dit samen te vertellen op donderdag. Verder zijn we inkopen gaan doen om een groepsactiviteit te doen. We kochten waterballonnen, bellenblazers, scoobiedoo armbandjes,.. de kindjes gaan zich zeker amuseren!

Donderdag: op donderdag kwam de tante van L. langs. In het verleden hadden zij en L. amper / geen contact. Het zijn dus eigenlijk vreemden voor elkaar. Toch besloot een externe sociaal werker om de voogdij over L. aan de tante te geven. Voor mij klonk dit ontzettend raar, hoe kan dat nu? Hij zal volgende week dinsdag voorgoed bij zijn tante intrekken. Het contact tussen hem en zijn tante leek me zeer hartelijk, maar toch had ik er een enorm dubbel gevoel bij. Ik vraag me af waar zijn tante al die jaren is geweest.. Hij verblijft VIER jaar bij ons en nooit hebben we haar gehoord of mogen ontvangen. De externe sociaal werker heeft volgens mijn mening niet rationeel gehandeld. Ik vind het vreemd om een kind bij een onbekend familielid te laten intrekken (voor altijd!). Volgens mij werd er in dit geval eerder gehandeld vanuit gemakzucht.. Ik voelde me er in elk geval niet goed bij! Soms doen personen dit ook gewoon voor het kindergeld.. In de namiddag hebben Silvana en ik het nieuws gebracht aan de drie zusjes. Ze reageerden teleurgesteld, wat ik zeker begrijp. Het is zo erg dat hun droom op een 'echte thuis' steeds verbroken wordt, zelfs al vijf keer. Omdat het de bedoeling is dat de kinderen maar tot twee jaar in Zanethemba verblijven, kijken de meeste kinderen echt uit naar een vaste stek. Erg jammer om te constateren dat dit door een vergetelheid niet kan doorgaan en weer wordt uitgesteld. Ik ben benieuwd hoe lang ze nog bij ons zullen blijven. Na dit voor te bereiden ben ik met Catherine (mijn stagementor) naar het ziekenhuis geweest. Er zijn sinds vandaag twee nieuwe kindjes in de baby haven. Zij moeten getest worden op HIV en TB. Uiteindelijk bleek dat één van de twee kinderen waarschijnlijk TB heeft. Dit zullen verdere testen uitwijzen. HIV was negatief.

Vrijdag: vandaag brachten Catherine en ik L. naar zijn tante. Hij zal hier het weekend doorbrengen, om vervolgens op maandag terug te komen & afscheid te nemen & dinsdag voorgoed te vertrekken. De tante woont in een township. L. zal ook van school veranderen en in deze school geven ze enkel Xhosa, geen Engels. De woonst van de tante was voor township-normen wel oké. Al heeft het huis weinig voorzieningen: donker, weinig speelgoed te bespeuren,.. Ik voel me hier nog steeds enorm slecht over. L. heeft vier jaar geleefd in ons tehuis. Hij is hier naar een schooltje gegaan, leerde Engels. Hij deed hier alles zo ontzettend goed. Ook het huis van Zanethemba heeft verschillende voorzieningen zoals speelgoed, een leuke kamer,.. Het is raar om te weten dat hij nu in een township zal wonen en alles bergafwaarts zal gaan. Ik heb het gevoel dat ze hem hier vier jaar 'gedropt' hebben om dan op een gemakzuchtige weg een 'oplossing' te zoeken, zonder te kijken naar de noden van L. ... Zijn toekomst valt in duigen, want hij deed het hier zo goed, ook op school. Om nu dan te weten dat zijn leven volledig zal veranderen.. ik word er triest van. In de namiddag haalden Silvana en ik de waterballonnen etc. boven. De kindjes waren razend enthousiast. Onze voorraad ballonnen was na een vijftal minuten echter op. Zo leuk dat ze het vonden! 

Vrijdagavond - Zaterdag & Zondag: het was een leuk weekend. Op vrijdag ben ik met een deel van de Amava groep naar een reggae feestje geweest. Op zaterdag ben ik met enkele andere Amava studenten naar een rugby match geweest. Super tof om eens in het Nelson Mandela stadion te zijn geweest. Het is zo groot en rugby is best een toffe sport om naar te kijken. 's Avonds ben ik een film gaan kijken bij het gastgezin van Marita. We keken naar Marley & Me, een toffe 'gezinsfilm' over een hond. Op zondag namen Frans & Sandra me mee naar de kerk. Het was een toffe ervaring. Iedereen kreeg hier ook een 'shotje' wijn of appelsap & een klein stukje brood. Achteraf zijn we gaan lunchen & zijn we naar Sardinia Bay geweest. Een super mooie baai, redelijk dicht bij PE. Het was een rustig, maar tof weekend! 

WEEK 3

Om de week kort samen te vatten: het was hard. Ik heb het gevoel dat ik zoveel meemaak op een week, dat ik geen tijd krijg om hierover na te denken en dit te relativeren. Ik krijg te maken met zoveel schrijnende situaties. Soms wordt het veel. 

Maandag zijn Catherine, Silvana en ik L. gaan ophalen bij zijn tante. Op dinsdag zou hij voor goed vertrekken, dus ik was enorm blij dat ik hem nog eens kon zien! Voor de rest van de dag heb ik gewerkt aan een boekje rond stelen en delen. Er is een kindje bij ons in de opvang dat van zijn ouders moest inbreken in scholen en organisaties om eten te stelen. De ouders verkochten dit dan door. De leerkracht had gemeld dat hij (A.) op school nog steeds steelt. Catherine en ik besloten dat het goed zou zijn om te werken met A. rond stelen en delen. Ik heb hier een bundeltje rond gemaakt, zodat ik dit met hem kan overlopen. Momenteel heb ik nog geen tijd gehad om met A. samen te zitten. Er moet ook een opvoeder bijzijn, want A. spreekt enkel Xhosa. De communicatie verloopt vaak stroef hierdoor. 

Dinsdag hebben we afscheid genomen van L. Dit met een enorm dubbel gevoel. Na de middag zijn Catherine & ik A. gaan afhalen op school. A. gaat naar school in een township. Blijkbaar was er in de voormiddag een leerkracht neergeschoten in diezelfde township. Het was raar om er te zijn, wetende dat er zoiets net gebeurd was, zeker omdat er super veel politiewagens over de zandpaadjes aan het racen waren.. Ook hoorde ik dat in diezelfde township, waar wij bijna dagelijks komen, zelfs geen ambulances meer rijden zonder bescherming van politiewagens. Het is vreemd hier te komen & te weten dat er zoveel criminaliteit heerst. Dit is voornamelijk 's avonds & 's nachts dus tot op heden hebben we behalve dit ene incidentje nog niets gemerkt. Hierna zijn Catherine en ik met een kindje (H.) naar het ziekenhuis gegaan om een TB test te doen. Ondertussen is dit al de derde of vierde keer dat we met H. naar het ziekenhuis moeten. Het systeem qua ziekenhuizen zit hier heel raar in elkaar. Vaak konden ze bepaalde testen niet doen, waardoor we naar een ander ziekenhuis moesten gaan,.. We werden van het kastje naar de muur gestuurd. 

Maar: ondertussen had een opvoeder Catherine aangesproken over S. S. is een meisje van ongeveer drie jaar. Ze is super schattig! Ze is zo'n beetje mijn 'favorietje'. Ik hou van alle kindjes, maar er zijn er altijd een paar waar je een extra sterke connectie mee hebt. Volgens de opvoeder trok ze zich terug tijdens het wassen onderaan. Ook leek het volgens hen ook 'open' te staan. (Toch is ze al drie weken bij ons). Er was dus een serieus vermoeden van seksueel misbruik. We namen haar mee met het andere kind (dat naar het ziekenhuis moest voor een TB test), om dit te laten controleren. Jammer genoeg maar helaas werd ons vermoeden bevestigd. Ik werd letterlijk misselijk. Hoe kan iemand in godsnaam een kind misbruiken? Ze is super klein en fijn. Ze komt tot net over mijn knieën. Het is verschrikkelijk om te weten wat er met haar is gebeurd.. Mottig.

Woensdag zijn Catherine & ik met een ander kindje (S.) (niet de S. van dinsdag!) naar het ziekenhuis geweest (again). S. is een meisje van ongeveer vijf jaar, en is het zusje van H. (H. = het kindje met vermoedelijk TB). Haar twee voorste tanden zagen enorm bruin, waardoor we het een goede zaak vonden haar tanden eens te laten checken. Eens aangekomen bij de tandarts, bleek dat al haar tanden getrokken moesten worden. Elke tand had minstens één gat. Ik vond het echt schokkend om dit te horen.. Het zijn gelukkig haar melktandjes, maar toch lijkt het mij als kind enorm ingrijpend om zo'n ingreep te laten doen. Ze zal binnenkort voor een korte periode al haar tandjes kwijt zijn.. pff. Wat een nieuws.

Donderdag zijn Catherine & ik terug met H. naar het ziekenhuis gegaan voor TB medicatie. Over zes weken weten we pas zeker of H. wel degelijk tuberculose heeft, maar in de tussenperiode hebben we alvast een medicatiekuur opgestart. Catherine had aan ons (Silvana & ik) voorgesteld om een workshop voor te bereiden rond mishandeling voor de caregivers. Deze week was het duidelijk: we moeten meer werken rond signalen van mishandeling en misbruik, zodat de caregivers dit sneller kunnen melden. De caregivers zijn geen professionals en door deze workshop te organiseren zullen ze hopelijk de signalen van misbruik of mishandeling beter herkennen in het heden. Silvana en ik hebben de onderwerpen verdeeld. Ik zal het voornamelijk hebben over seksueel misbruik & emotionele mishandeling. Silvana heeft het over lichamelijke mishandeling en trauma's. De komende weken zullen al onze pijlen op deze workshop gericht zijn. Ook zullen we een checklist maken met signalen van mishandeling/misbruik. Deze zal dan (hopelijk) standaard gebruikt worden bij de aankomst van een nieuw kind, zodat verwondingen etc. meteen opgemerkt & genoteerd worden.

Vrijdag heb ik voornamelijk gewerkt aan de workshop. Natuurlijk heb ik tussendoor af en toe eens bij de super schattige kindjes gezeten. Can't take my eyes off them. Ze zijn zo schattig! Verder deze dag had ik nog contact met externe sociaal werkers & heb mijn vrijdag rustig beeïndigd. Ohja: ik heb mijn eerste fatkoek gegeten. Normaal eten ze dit met bijvoorbeeld curry. Degene die ik gegeten heb was gewoon droog, maar nog steeds lekker!

Vrijdagavond - Zaterdag & zondag: Op vrijdag zijn Ornella, Famke, Eva en ik naar Ine geweest. Hier hebben we gezellig wat gedronken. Ornella, Eva en Ine zijn nadien nog uitgeweest, maar ik was redelijk moe en wou fris zijn voor zaterdag! Famke was een beetje 'ziek', dus we gingen samen vroeger door. Op zaterdag kwam Elias aan. Ookal waren het maar drie weken, het was zeker lang genoeg voor mij. Ik was erg blij dat hij er was, eindelijk! Na het onthaal op de luchthaven van PE en een middag babbelen (we hadden veel te vertellen!), hebben we 's avonds gebraaid. Het was meteen mijn eerste braai: en 't is goedgekeurd! Braai is eigenlijk een Zuid-Afrikaanse barbeque. Sandra had voor verschillende groentjes gezorgd, lookbrood en andere broodjes, en Frans maakte verschillende soorten vlees klaar. We zijn redelijk vroeg gaan slapen, want zondag gingen we naar Addo Elephant park. Dit was zo'n gave ervaring! We hebben ongelofelijk veel geluk gehad met het spotten van dieren. We zagen verschillende soorten herten, pumba (zwijn), een buffel, verschillende olifanten, zebra's, schildpadden (cool), en jawel, leeuwen! Leeuwen zijn erg moeilijk te spotten in Addo, maar we hebben er gezien. Eentje lag te slapen, de andere lag bij zijn kadaver voldaan te rusten. Op dat moment kwam er achter deze leeuw een jakhals tevoorschijn. Fantastisch! Ik was echt onder de indruk van de hoeveelheid dieren we hadden gezien & de grootte van het park. Het park is onwaarschijnlijk groot, je kan er zo een hele dag in vertoeven zonder dezelfde wegen te nemen! Ik wil zeker nog eens opnieuw naar dit park komen & op safari gaan. 

WEEK 4

Maandag: op dinsdag is het een feestdag, dus vele scholen maken een brug. Wat maakt dat er vele kindjes thuis zijn. Silvana en ik besloten om een activiteit met hen te doen. Het was schitterend weer buiten, ideaal! We kochten spekjes en een touw en net zoals vroeger bij verjaardagsfeestjes, hongen we de hele tuin vol met spekjes! We maakten de handjes van de kindjes vast achter hun rug, zodat ze enkel hun mond konden gebruiken om de spekjes op te eten. Plezier allom! Het was fijn om te zien hoe ze allemaal zo flink stonden te wachten in een rij tot het hun beurt was. & Het was nog fijner om te zien dat ze hun zorgen even allemaal konden vergeten. Geweldig. Ik was erg benieuwd naar Elias z'n dag. Het was zijn eerste stagedag. Ik heb deze stageplaats via e-mail aangeschreven, het was dus zonder Amava. Dit maakt het wel spannend, we wisten niet goed waar hij terecht ging komen. Toen hij terug aankwam hoorde ik alleen maar positieve verhalen, wat een enorme opluchting was voor ons beiden! 

Dinsdag: public holiday! Op dinsdag zijn Elias, Danae (nieuwe studente) en ik de sacramento trail gaan wandelen. Dit is een wandeling langs de kust / in de duinen. Super mooi! Aangezien de wandeling vlak naast de zee is, en er veel wind stond, hadden we alle drie niet door dat we aan het verbranden waren. We kwamen als kreeftjes terug, zeker Elias! Na een verfrissend ijsje keerden we terug huiswaarts. 

Woensdag: op woensdag ben ik samen met Catherine naar een meeting geweest. Catherine is bezig met een nieuw project: een pregnancy care centre. Catherine is nog vollop bezig met dit nieuw project uit te werken. In Port-Elizabeth bestaat er momenteel al een pregnancy care centre. In dit centrum worden vrouwen opgevangen die zwanger zijn - een pasgeboren baby hebben - of denken dat ze zwanger zijn. Ze krijgen hier zwangerschapstesten (gratis), als het blijkt dat ze zwanger zijn, wordt er met hen gewerkt rond opvoeding, zorg geven aan een baby, de zwangerschap enzovoort. Als het blijkt dat ze niet zwanger zijn, krijgen ze seksuele opvoeding. Dit omdat er vaak vrouwen erg vroeg zwanger geraken. Er kunnen ook vrouwen terecht met pasgeboren baby's. Zij worden ondersteund bij het verzorgen van hun baby. Het is echt heel basic, maar soms ZO nodig! Het idee van Catherine is om een pop-up pregnancy care centre te maken in de townships, zodat er enkele dagen per week op een andere locatie gewerkt kan worden. Zo wordt de bereikbaarheid vergroot. Het lijkt me een super mooi project, ik zou zo graag eens willen terugkomen wanneer het project op poten staat! 

Donderdag: op donderdag mocht ik voor de eerste keer mee naar de rechtbank. De zitting was in Humansdorp. Het ging over drie zusjes die in Zanethemba verbleven, zij gaan nu naar een ander tehuis waar ze langer kunnen blijven. We kwamen aan in Humansdorp rond 10.00 uur. Vooraleer het 'onze beurt' was, was het al 13.00 uur. Dan besloot de rechter te gaan lunchen (na haar tien minuten gezien te hebben ofzo), en mochten we terugkomen rond 14.00 uur. Ze was toen nog nergens te bespeuren. Na nog 'eventjes wachten' konden we eindelijk bij haar terecht. Het gesprek met haar duurde misschien in totaal een half uur. Rond 16.00 uur waren we buiten. Zo lang wachten, zooo saai! De drie meisjes (3 jaar - 5 jaar - 7 jaar) waren hier ook bij. Voor hen moet het ook verschrikkelijk zijn, wachten, wachten, wachten. Dat merkten we: toen we terug naar huis reden, moesten ze duidelijk stoom aflaten! De hele rit hebben ze gezongen en geroepen. Ik was blij dat ik thuis was, hahaha.

Vrijdag: op vrijdag brachten we de drie zusjes naar het nieuw tehuis. Ze waren heel erg blij dat ze eindelijk 'een thuis' hadden. Bij Zanethemba weten kinderen dat ze hier niet voor een lange periode kunnen blijven. Nu hebben ze eindelijk een zekere situatie, ze blijven hier al sowieso voor twee jaar! Het tehuis zag er goed uit, ze hebben nu de mogelijkheid om te leren zwemmen, deel te nemen aan danslessen, enzovoort! In de namiddag heb ik verder aan de workshop gewerkt. Aangezien alle studenten die Catherine thuis moest afzetten een halve dag hadden (Catherine, mijn stagementor haalt ons (studenten van ons gastgezin) op & brengt ons weer naar huis) mocht ik in de namiddag van thuis-uit werken! 'S avonds ben ik rond 21.30 u in slaap gevallen.. Ik begin ondertussen wel een beetje vermoeid te geraken hier..

Zaterdag & zondag: op zaterdag zijn Elias en ik naar het Donkin reserve geweest. (Alvorens we aan onze dag begonnen, wou Elias perse naar de KFC, haha, dus daar zijn we ook geweest!)  Dit is ongeveer een van de enige bezienswaardigheden in PE (behalve natuur,..). Het is wel mooi: een strook vol met mozaïekjes, een vuurtoren en een grote Zuid-Afrikaanse vlag. Langs de kant van de weg hangen er allemaal halve auto's aan de muur. Het heet dan ook niet voor niks de kunstroute! Het leek erg bewolkt, dus we hadden ons niet ingesmeerd. Resultaat: Elias nog roder dan voordien! Na deze kunstroute zijn we naar een festival geweest. Het festival was in de haven van PE. Hier stonden verschillende foodtrucks,.. Het was erg gezellig, maar we keerden vroeg terug. Ik was zo moe! Op zondag zijn Elias, Danae, Sandra & Frans en ik naar de kerk & het seaview lionpark geweest. Het park was niet zo bijzonder. Eerst reden we door een gebied waar er giraffen en antilopes, neushoorns,.. vrij rondliepen. Dit deel was mooi om te zien! Als je hier uitreed, kwam je bij het leeuwenpark aan. Dit was een soort van zoo, alleen hadden ze hier grotere kooien. Ik vond het niet zo leuk om hier te zijn, omdat deze dieren opgesloten zitten & ik hier niet zo'n fan van ben.. Al ben ik wel blij dat ik giraffes heb gezien natuurlijk! Bij het terugkeren naar huis zijn we nog langs een mooi strand gereden, het was vlakbij het park en de wijk heette dus ook 'Seaview'. De huizen hier, zo mooi! Allemaal een ocean-view en super mooie (& veilige) wijken. Geen enkel huis had tralies of grote omheiningen, wat ik niet meer gewoon ben te zien na hier al even te wonen. In onze wijken in PE hebben alle huizen een poort, sommige huizen hebben hier bovenop nog eens een soort van elektrische schokdraad aan bevestigd. Het was dus een groot verschil. Eens thuisgekomen, hebben we (Elias & ik) Sandra geholpen bij het maken van fatkoek. Het was heeeeeeel lekker. Het is een soort van oliebol dat naar deeg smaakt. Hier doen ze dan een soort van vlees-curry bij met groentjes. Op een goede manier het weekend afgesloten! :) 

WEEK 5

Maandag: Op maandag was het staffmeeting. Tijdens deze meeting worden belangrijke zaken besproken over de kinderen etc. Bij de opening van de staffmeeting, begonnen de opvoeders te bidden. Het was zo'n magical moment! Ik kreeg er kippenvel van. Ze zongen allemaal in het Xhosa, zo mooi! De staffmeeting werd afgesloten met veel cake (& worsten, raarste combinatie ever) omdat er verschillende opvoeders verjaard waren in deze periode. Eerst werd er happy birthday gezongen in het Engels, dan in Xhosa, en dan besloten Silvana en ik het te zingen in het Nederlands. Het was tof om het in verschillende talen te horen! Na deze meeting heb ik gewerkt met een jongen, A. over stelen & delen. A. heeft in het verleden vaak gestolen in opdracht van zijn vader. Hij stal in schooltjes,.. & zijn ouders verkochten deze goederen dan verder. Hij heeft van thuis uit dus verkeerde waarden en normen meegekregen. Ik had zelf een boekje gemaakt rond sharing. Het gesprek verliep vlot. A. spreekt enkel Xhosa. Het was fijn hem eindelijk eens te kunnen spreken, want tijdens dit gesprek had ik een opvoeder als tolk ingeschakeld. Hij deed het ontzettend goed! Ookal is hij hier nog maar amper 1,5 maand, hij leert veel bij. Ik heb het gevoel dat we hem echt kunnen helpen.

Dinsdag: Dinsdag was een rustige dag. Behalve hetr contacteren van sociaal werkers heb ik niets bijzonders gedaan. S. is de zus van A. (waar ik het over had bij maandag). A. wordt elke dag opgehaald op school rond 13.00u met de auto. S. heeft een trauma overgehouden aan het rijden met auto's: telkens als ze in een auto zat, was het om naar het ziekenhuis te gaan. Catherine en ik besloten om haar mee te nemen naar de school van A. Zo zou ze eindelijk iets positiefs kunnen koppelen aan een autorit. Toen we vertrokken, begon ze meteen te huilen. Het was zo zielig om dit te zien! Even later was het stil op de achterbank, maar haar blik zei genoeg. Ze was doodsbang! Eens we A. hadden opgehaald, begon hij haar te troosten. Hun band lijkt me zo sterk. We kwamen thuis aan, en S. kon al terug lachen! Ik was blij dat we dit hebben doorgezet, het is niet leuk, maar ze moet over deze angst heengeraken!

Woensdag: Op woensdag hebben we hetzelfde gedaan met S. als dinsdag. Vandaag heeft ze geen traan gelaten in de auto! Het is tof om te zien dat ze zo snel deze klik heeft gemaakt! Het was fantastisch dit te merken, ik was erg blij hierdoor. Verder heb ik een IDP form ingevuld. Dit is een soort formulier met alle belangrijke gegevens van de kinderen: spelen ze graag met andere kinderen, wat is hun routine, geloven ze in God,..? Al deze gegevens zijn erg belangrijk bij een overplaatsing naar een ander tehuis of pleeggezin. 

Donderdag: Op donderdag mochten we twee nieuwe kinderen verwelkomen. E. & M. E. is een jongen van ongeveer 3 jaar, M. is een meisje van 7 maanden. Ze zijn broer & zus. We brachten hen meteen naar het ziekenhuis voor een check-up en een HIV test. De HIV test lukte niet in dit ziekenhuis. De verpleger kon de aders niet vinden, dus moesten we vrijdag teruggaan. Na het ziekenhuisbezoek heeft Silvana de kindjes rondgeleid. Zij is de case-manager van deze siblings! E. was erg zorgend over M., we konden een duidelijke vorm van parentificatie zien. Op een gegeven moment was M. aan het huilen en zei hij: 'geef haar maar aan mij'. We gaven M. aan E. en toen M. stopte met huilen zei hij: 'nu mag je haar terug hebben'. Het is enerzijds mooi om te zien, hoe hij zorg voor haar draagt. Langs de andere kant is dit ongelofelijk erg. Hij is amper 3 jaar en neemt de zorg op voor zijn zusje. Ik vraag me af hoe het er thuis aan toeging..

Vrijdag: Op vrijdag moesten we terug naar een ander ziekenhuis voor de HIV test met E. & M. Het is zielig om te zien hoe alle kindjes daar met doodsangsten op de tafel liggen. Ikzelf ben hier zelf ook geen held in: blijkbaar kan ik echt niet tegen bloed. Ik moest wegkijken omdat ik misselijk werd. In de namiddag heb ik wat met de kinderen gespeeld om het contact te onderhouden. Ze zijn zo schattig! Ik wil ze echt alle liefde geven die ze ooit gemist hebben. 

Vrijdagavond, zaterdag & zondag: Op vrijdagavond zijn we met het hele gastgezin gaan eten bij Salt. Het was een gezellige (maar ongezonde) avond. Nadien zijn we 's avonds naar het casino gegaan. Elias en ik waren goed bezig, we hadden samen een kaart gekocht ter waarde van 100 Rand, zo'n €7. Aan ons eerste spelmachine hadden we meteen al van 50R - 300R gemaakt! Ik was super blij, maar voor we het wisten was het geld er al terug door. Uiteindelijk gingen we naar huis met 80R verlies, maar we hebben eens van alles wat geprobeerd hé! Tof om eens in een casino te zijn! #gettingrich #ookniwaar. Nadien zijn we nog iets gaan drinken, maar we gingen al vroeg door. WANT: Zaterdag vertrokken Elias en ik richting Plettenbergbay en het Tsitsikamma nationaal park. Om 9 uur 's morgens gingen we onze huurauto ophalen. Hier rijden ze links, maar eigenlijk viel het best nog mee! Behalve het schakelen (wat echt een ramp was in het begin), heb ik (al zeg ik het zelf) goed gereden. Tijdens het rijden stopten we ergens om iets te drinken. Meteen toen al zagen we een aantal bavianen zitten. Toen er eentje heel dichtbij kwam, ben ik maar snel een winkel in gerend. Na Indonesië heb ik best wel wat schrik van apen gekregen. Bavianen zijn ook best brutale beesten & als je ze bijten moet je volgens mij net zoals in Azië om rabiës vaccins gaan! In Indonesië werden er veel mensen aangevallen / gebeten door apen, dus ik blijf liever op een veilige afstand.. Maar toch: het was cool om te zien!  Zaterdag bleven we in Plettenbergbay waar we een wandeling deden op Robberg island. Dit is een eiland bij Plet, super mooi! We hebben de hele middag gehiked en konden verschillende dieren zien! We zagen dolfijnen en verschillende zeehonden tijdens deze wandeling. 's Avonds zijn we in Plet -Mainstreet- iets gaan eten. We kozen beiden voor seafood. Zalig om nog eens vis te eten, na al die burgers en vlees! Het was een super gezellig straatje met verschillende bars en restaurantjes: het was redelijk veilig, want we mochten hier gewoon in het donker rondwandelen, zelfs heen en terug naar onze B&B. Een echt vakantiegevoel dus! Onze B&B was ook fantastisch. We konden de oceaan zien vanuit onze kamer, en werden 's morgens wakker met het geluid van de zee.. Het strand was op wandelafstand - 5 minuten - en ook de mainstreet was maar 10 minuten wandelen! The Fifth B&B, echt een aanrader voor degenen die nog naar Plet afzakken! Op zondag hebben we eerst in de voormiddag nog genoten van het mooie strand vlakbij onze accommodatie. Hierna zijn we doorgereden naar het Tsitsikamma park. Ik was hier al eens geweest, maar Elias nog niet. Eens aangekomen, hebben we (weer) de hele dag gewandeld. We hebben twee wandelingen gedaan. De eerste wandeling ging naar drie bruggen, een erg mooie, maar korte wandeling. De tweede wandeling was volledig in het bos, waarbij je op het einde boven op een berg een mooi uitzicht had over de oceaan. Normaal kan je hier veel walvissen en dolfijnen spotten. Jammer genoeg waren er geen, het seizoen om deze te spotten start in juni en eindigt in september. De tweede wandeling was best wel heavy en ookal waren er geen dolfijnen: het was best wel mooi!  We kwamen tijdens deze wandeling enkele herten tegen & verschillende dassies! Deze klipdassies zijn zo schattig! Hierna zijn we teruggereden & eens we thuiskwamen hebben we samen met het gastgezin pizza's gemaakt. Een toffe afsluiter van het weekend!