April

Oei oei oei, ik heb al lang niets meer geschreven & ondertussen is het al 18 April! Ik zal in het kort vertellen waar ik mee bezig ben geweest. Ondertussen geraakt ook de limiet van mijn blog vol, waardoor ik geen (of amper) foto's meer kan uploaden! 

WEEK 6:

Het is ondertussen al de eerste week van April, de tijd vliegt! Tijdens de week op stage heb ik niets bijzonders meegemaakt of gedaan. De kindjes zijn nog steeds even schattig! Silvana & ik zijn nog bezig geweest met onze workshop. Ikzelf zal het hebben over seksueel misbruik & lichamelijke mishandeling. We hebben deze workshop gemaakt voor de caregivers, zodat zij de signalen van misbruik en mishandeling sneller en beter kunnen detecteren. Op vrijdag mochten we Koen en Chris verwelkomen (ouders van Elias). Ik was enorm blij ze eindelijk weer te zien, ik had ze echt gemist! Op vrijdag zijn we gezellig uiteten geweest in Stanley street. Dit is een straat vol gezellige restaurantjes. Deze avond hebben we vooral verteld over onze avonturen in Zuid-Afrika & we kregen ook enkele toffe reistips van K&C!  Ze reisden eerst rond in Kaapstad alvorens ze afzakten naar PE. Hun foto's zagen er veelbelovend uit, wat ons nog meer excited maakt voor onze trip naar Kaapstad! Zaterdag gingen we naar Addo Elephant park! We hebben weer verschillende dieren gespot, geweldig! Ik ben echt helemaal weg van de Zuid-Afrikaanse natuur & dieren. We werden verwelkomd door Pumba (jaja, ik heb ook Timon al zien rondlopen over 't straat hier) & even later stonden we oog in oog met een MEGA grote olifant.. Het was een hele onderneming om de olifant met onze auto voorbij te steken, aangezien hij/zij rustig heel het pad voor zich nam. Verder zagen we (nog oneindig veel olifanten natuurlijk) buffels, verschillende herten en heeeel veel zebra's. We zagen ook enkele mooie vogels met speciale kleuren: blauw, geel,.. Bijzonder! 's Avonds gingen we eten bij The Coachman. Een erg mooi restaurant met zicht op zee, een perfecte afsluiter van een geweldige dag. Ik was enorm blij eindelijk nog eens vis te eten na een overload aan vlees. Op zondag hebben we een zon & beachday gehouden! Het was super goed weer dus we hebben de voormiddag doorgebracht aan het zwembad van de B&B. In de namiddag trokken we (een beetje verbrand) naar Sardinia bay. Hier hebben we (een deel van, 't was veel te warm) de sacramento trail gewandeld. Erna zijn we uit eten geweest @ Coachman (ondertussen ons favoriete seafood restaurant). Het weekend leek voorbij te vliegen.. Maandag was het alweer de laatste dag van Koen en Chris. We besloten om even 'the old city center' te laten zien. Dit stelt niet zo heel veel voor: je hebt de kunstroute met het Donkin reserve (vuurtoren, mozaïekjes,..) en een mooi pleintje met een oude bibliotheek. We besloten om te gaan lunchen, ook een gezellig restaurantje aan het strand met zicht op zee. Hierna brachten we een bezoekje aan onze stageplaatsen. Eerst bezochten we het ziekenhuis van Elias, daarna Zanethemba (mijn stageplaats). Het was geweldig om het ziekenhuis van Elias eindelijk eens te zien. Het is redelijk modern maar toch zie je een groot veschil met België. Ook Chris was verliefd op de kindjes van mijn stageplaats. Na deze bezoekjes (en het eten van fatkoek) gingen Koen en Chris terug richting de luchthaven. Ik vond het spijtig dat ze al weer weg moesten & had even een dipje. Toen Elias me naar een shoppingcenter bracht (waar ik uiteindelijk niets heb gekocht) voelde ik me snel beter. Bij het maken van deze blogpost wou ik een toffe 'familiefoto' bijvoegen, tot ik tot de ontdekking kwam dat we eigenlijk geen deftige foto hebben met 4. Volgens Chris & mezelf een goeie reden om nog eens terug te keren naar Zuid-Afrika.. Sorry voor deze foto Elias! 

WEEK 7:

De werkweek ging weer gewoon z'n gangetje. Ik heb niets speciaals te vermelden, al moet ik toch wel vertellen dat ik steeds closer wordt met de kindjes (en nog extra hard met mijn twee favorietjes). Ook voor mij begint het emotioneel moeilijk te worden. Ik besef maar al te goed dat er een aantal kindjes zullen zijn die ons binnenkort zullen verlaten & dat ook ik in Juni terug naar België keer. Er zijn twee kindjes die echt mijn hart gestolen hebben. Als ik genoeg geld had, een huis en veel plaats in men valies, had ik deze twee schatten zeker meegenomen. Jammer genoeg begint dit nu echt z'n tol te eisen, ik droom er soms zelfs over. Natuurlijk weet ik in realiteit dat ik ze nooit mee zou kunnen nemen, maar emotioneel blijft het hard. Ik vind het spijtig dat ik ze nooit meer ga terugzien, vaak weet ook het personeel van Zanethemba niet waar de kinderen verblijven of waar ze zitten na een bepaalde tijd.. Het afscheid zal zeker zwaar worden. Voor de rest van deze week heb ik vaak in 't ziekenhuis gezeten met een 'nieuwe' baby. Ik denk dat deze baby nu ongeveer 2 weken bij ons verblijft. M. is 8 maanden oud en heeft een aandoening aan haar hart. Ze wordt binnenkort geopereerd, maar voor bijkomende tests moest ze op woensdag naar het ziekenhuis. Na de hele dag in het ziekenhuis te wachten (ja, zo gaat dat: je kan geen afspraken maken, zelfs niet voor een chirurg, je moet gewoon naar 't ziekenhuis gaan en je beurt afwachten) kregen we te horen dat we op donderdag ('morgen') naar een ander ziekenhuis moeten gaan. Het enige wat ze hier konden doen was bloed afnemen. Dat is echt balen. Je zit van 8 uur 's morgens in 't ziekenhuis tot 2 uur in de namiddag te wachten, om dan te horen te krijgen dat je naar een ander ziekenhuis moet gaan omdat ze je niet meer kunnen helpen.. Op donderdag gingen we naar het andere ziekenhuis. We moesten M. binnenbrengen om 7 uur 's morgens, nuchter. Om 11 uur kwamen ze haar pas halen. Ze was terug op de kamer rond 12.00 uur. Toen kregen we te horen dat ze een nachtje moest blijven.. Maar in een ander ziekenhuis.. Omdat ze in het ander ziekenhuis de baby beter konden opvolgen. Normaal zouden ze de baby (& ons) komen ophalen & dan brengen naar het ander ziekenhuis. (Dit andere ziekenhuis is trouwens terug het ziekenhuis waar ze ons woensdag niet konden verderhelpen, hahaha!) Dit was 'na de lunch'. Om 16.00 uur was er nog steeds niemand.. Uiteindelijk zijn we er toch geraakt. Na een nacht door te brengen in het ziekenhuis bleek dat deze opvolging miniem was: het enige wat ze nog gedaan hebben is de bloeddruk meten. Wel komisch als je daarvoor naar een ander ziekenhuis moet rijden.. terwijl elk ziekenhuis over deze apparatuur beschikt.. 

Op een andere dag zijn we met al de kinderen naar een pre-primary school geweest. De leerkrachten van dit schooltje / kinderopvang hadden voorgesteld om onze kinderen een voormiddag te animeren. Het was geweldig. De school zag eruit als een sprookje. Alles was super mooi versierd en het gebouw was binnenin erg mooi geschilderd! Ik was verwonderd van hoe leuk het eruit zag. Er waren cupcakes (met veel glitters en toffe versiering) & popcorn voorzien. Ook was er een leerkracht die grote bellen maakte met zeepsop en een soort van touw. Al overleefden deze bellen het niet lang: alle kindjes sprongen in het rond om deze kapot te prikken! De kindjes hebben zeker een super toffe voormiddag gehad! 

Ook ben ik twee keer in de week op 'huisbezoek' geweest met twee kinderen. Dit bezoek ging door op de bureau van de externe sociaal werker, waar de ouders (en grootouder) waren uitgenodigd. De eerste dag kwam de grootmoeder op bezoek. Toen de kinderen hun grootmoeder zagen, deden ze redelijk afstandelijk. Ze hebben waarschijnlijk veel meegemaakt en om iemand na twee maanden terug te zien, het moet raar zijn. Toen de oma het jongste kind op haar schoot wou nemen, begon S. (het kindje) te huilen en kwam ze naar mij gerend. Op dat moment vertelde A. (de broer van 8) tegen de oma: 'trek het je niet aan, S. vindt Fien tof! Altijd als Fien aankomt loopt S. er naar toe om haar te knuffelen'. Toen de sociaal werker dit later vertaalde vanuit het Xhosa naar Engels, kreeg ik een krop in mijn keel. Het is leuk te zien dat kinderen zich naar je openstellen. Aan de andere kant maakt dit het voor mij ook extra moeilijk: ik was al extra close met hen twee, om dit dan nog eens van hen te vernemen, bevestigd & versterkt onze band.. De dag erna was er een huisbezoek gepland met dezelfde kinderen & hun biologische ouders. Ook deze personen hadden ze al langer dan twee maanden niet meer gezien. De ouders & ook de oma leven in Motherwell, een grote township in PE. Eens ze aankwamen kon ik van op een grote afstond alcohol ruiken. Het was erg moeilijk voor mij om niet beschermend te reageren. S. -het meisje- is zwaar seksueel misbruikt. Jammer genoeg weten we niet door wie, omdat bij de constatatie in het ziekenhuis de sporen al waren gewist/vervaagd. Ergens blijf ik hierdoor met een soort van wrok zitten. Ik weet natuurlijk niet wie dit gedaan heeft, maar het kàn de vader zijn. Dat maakt mij extra waakzaam tegenover hem. Het was moeilijk om objectief te blijven tijdens deze confrontatie. Ik was erbij toen het misbruik werd vastgesteld en heb een goede band met deze kinderen.. Daardoor voelde ik mezelf genoodzaakt om constant te blijven observeren tijdens het bezoek. Al bij al viel het uiteindelijk nog goed mee, de ouders waren vriendelijk, al kan ik zien dat zij niet de nodige capaciteiten bezitten om hun kinderen groot te brengen. 

Precies meer gedaan in deze week dan da'k dacht! 

Ik was blij dat het weekend was. Op vrijdag was het een feestdag. Eindelijk uitslapen! Ik heb niet veel ondernomen op vrijdag, omdat ik me al een paar dagen een beetje ziek voelde. We zijn even met ons gastgezin naar Ine gegaan, zij is ook een studente dat in PE verblijft, maar ze is niet met Amava gekomen. Na dit bezoekje ben ik vroeg gaan slapen, zodat ik me helemaal beter voelde! Op zaterdag (terug springlevend) zijn we als vrijwilliger gaan helpen op de Easterhunt. Dit is een evenement georganiseerd door de kerk. Het is een soort paaseierenzoektocht, vorig jaar waren er wel duizend kinderen & dit jaar werden er vierduizend kinderen verwacht! Het evenement ging door op een groot terrein en op de 15 minuten vond er een nieuwe hunt plaats. Ook waren er verschillende foodtrucks & speelgelegenheden,.. Het was de taak van Elias & mij om de kinderen in 't oog te houden op de springkastelen enzovoort. Jammer genoeg was het de hele voor- & namiddag aan 't motregenen, waardoor er niet zoveel volk kwam opdagen! Nadat we klaar waren op dit evenement zijn we even naar een shoppingmall geweest. In deze mall hadden ze ook een Zara. Gek genoeg is deze kleding hier duurder dan bij ons! 's Avonds gingen we uiteten met ons gastgezin & Ine. Zondag was het Pasen. In de voormiddag zijn we met ons hele gezin naar de kerk geweest. Het is best wel grappig, iedereen zingt in 't Afrikaans en deze tekst wordt geprojecteerd op een scherm. Wij kunnen dus ook proberen meezingen & lezen! Toen we terugkwamen hebben Elias en ik paaseieren verstopt in de tuin voor het kleinkind van Sandra & Frans. Ze was verwonderd en heeft de paashaas duizend keer bedankt! Het was zo schattig om te zien! Nadat ze alle paaseieren had opgeraapt bleef ze nog een tijdje verder zoeken, in de hoop dat de paashaas nog wat extra had verstopt.. Maar helaas! Op zondag en maandag (ook feestdag, lekker lang weekend dus!) was er ook nog het 'Splash festival'. Het was eigenlijk niet echt een festival: er was een podium maar er waren niet zo veel optredens,.. er waren wel leuke kraampjes met eten, juweeltjes, zonnebrillen,.. Ik heb hier samen met Elias de allerbeste mini donuts met witte chocolade gegeten! Toen ik deze maandag terug wou gaan halen, was het kraampje al dicht. Ik wist niet dat donuts me zo depressief konden maken. Ook stonden er een aantal kermisattracties, die we eens hebben uitgeprobeerd. 1 van de attracties was gemaakt om mottig van te worden. Ornella & ik waren aan 't sterven, maar we hebben het overleefd! Het was een gezellig, rustig weekend!  

WEEK 8:

Ik zit al in week 8 te schrijven en de week is nog maar net begonnen! Op maandag was het een feestdag. Op dinsdag heb ik voornamelijk gewerkt rond persoonlijke ruimte. Er zijn een aantal kinderen die het enorm moeilijk hebben met hun persoonlijke ruimte & zelf bijvoorbeeld andere kinderen erg veel aanraken enzovoort. Dit is vaak niet zo prettig en daarom besloten Catherine en ik om hierrond te werken. Ik zocht via verschillende bronnen wat methodieken rond personal space en al snel kon ik een tof documentje samenstellen! Op woensdag zal ik mijn tussentijdse evaluatie hebben - via een Skypegesprek met Catherine, Sven (mijn BE begeleider) en mezelf -. Woensdag komen mijn ouders aan! Ik zal dus terug veeel te vertellen hebben, want ik vertrek van vrijdag tot zondag met hen op safari. Ik kijk er ongelofelijk naar uit & ga alweer een lang weekend tegemoet (vanaf donderdag ben ik thuis!). Ik heb tot hiertoe nog geen heimwee gehad, maar nu het zo dicht bij begint te komen wil ik toch wel graag dat mijn ouders er nu al zijn..

WEEK 8 - VERVOLG:

Mijn ouders zijn net terug weg. Woensdag (week 8) kwamen ze aan in Port-Elizabeth. Ik was erg blij ze eindelijk terug te zien, alsook mijn andere aanwezige familieleden! Zowel woensdag als donderdag bleven we in Port-Elizabeth. We bezochten samen Sardinia Bay en enkele andere mooie plekken in de buurt. Op vrijdag vertrokken we op safari. Dat was echt hét toppunt van mijn Zuid-Afrika avontuur tot hiertoe. Op vrijdag kwamen we aan in Kenton on sea. Hier moesten we ongeveer een uur met de boot varen vooraleer we bij het kamp aankwamen. De omgeving was erg mooi, omgeven door water en heel erg groen. We hadden een super mooie safari 'tent'. Het was eigenlijk meer een huisje, zo mooi! We hadden ook een kacheltje in onze kamer, wat achteraf wel nodig bleek te zijn! We moesten 1 km wandelen door het bos vooraleer we bij onze tent aankwamen. Het leuke was dat ook bij ons kamp verschillende dieren kwamen, waardoor het altijd een heel avontuur was om terug te keren naar onze kamer. In het hele weekend hebben we zo veel dieren gezien! We zagen: leeuwen, jakhalzen, een soort van kangooroo, een serval, neushoorns, buffels, giraffen, zebra's, olifanten, apen, wildebeesten (of gnoes), verschillende antilopen zoals waterbokken, impala's,.. een soort van everzwijn & pumba,.. en een heleboel vogels (zoals een uil, zo cool!) die ook prachtig waren! Wat me voor altijd zal bijblijven is de nacht-gamedrive. We reden toen het donker was en de ranger ging af op de weerkaatsing van de ogen van de dieren. Hij zag zelfs vanuit zijn ranger spinnen. Ik kon het slecht geloven, maar schrok erg hard toen hij gewoon uit de ranger sprong en recht op een spin afliep! Het is echt zot hoe deze rangers zo'n kleine oogjes kunnen opmerken in het donker. Toen we even stopten als 'pauze' tijdens onze lange drive, keken we naar de sterrenhemel. HET WAS PRACHTIG! Overal waar ik keek waren er sterren. Niet enkel boven in de lucht, maar ook als je vooruit keek, in de verte. Alles was bedekt met sterren. Dit had ik nog nooit gezien. We konden zelfs de melkweg zien, zo cool! Ik was echt onder de indruk..

WEEK 9:

Op maandag keerden mijn ouders & familie terug naar huis. Ik ben enorm blij dat ze me zijn komen bezoeken! Na het afscheid liep mijn stageweek gewoon verder, maar de week was bijzonder kort! Op dinsdag en woensdag ben ik gaan werken, maar op donderdag en vrijdag waren het public holidays. Het was dus een enorm lang weekend. Op stage heb ik niets speciaals meer meegemaakt, ik ben weer naar het ziekenhuis geweest voor nieuwe medicatie voor kinderen en heb veel gewerkt aan mijn bachelorproef met Zuid-Afrikaanse literatuur. Ook in het weekend was het het plan om voor school te werken, maar het was zo'n goed weer dat het onmogelijk was om me achter mijn boeken te zetten..